اگرچه اولین چیزی که هنگام صحبت در مورد استخوان به ذهن می رسد یک متخصص ارتوپد و تروماتولوژیست است، اما منطقه ای که این تومور در آن قرار دارد مهم است. یک پزشک گوش و حلق و بینی با استخوان های بینی و یک جراح مغز با استخوان های جمجمه کار می کند. برای استخوان‌های محوری مانند پاها، بازوها، باسن، شانه‌ها و ستون فقرات، باید با ارتوپدی‌ها و تروماتولوژیست‌هایی که در تومورهای استخوان و بافت نرم تجربه دارند، مشورت شود. دسترسی آسان‌تر به بیمارستان‌ها، افزایش آگاهی خانواده‌ها، استفاده گسترده از روش‌های تصویربرداری مانند اشعه ایکس، ام‌آر‌آی و سی‌تی، و استفاده بیشتر از آن‌ها، البته به دلایل دیگر، باعث می‌شود تومورهای استخوانی بیشتر دیده شوند. مراحل اولیه، حتی اگر تصادفی باشد. اکثر این تومورهای مشاهده شده در استخوان ها خوش خیم هستند، بسیاری از آنها حتی نیازی به مداخله جراحی ندارند و بیماری خود به خود بهبود می یابد. در برخی موارد، درمان تنها با برداشتن تومور انجام می گیرد. با این حال، ممکن است آن را با یک تومور بدخیم اشتباه گرفت، و مهمتر از آن، درمان اشتباهی تومور استخوانی بدخیم به عنوان یک تومور استخوانی خوش خیم می تواند منجر به از دست دادن اندام و حتی مرگ شود. هنگامی که با توده استخوانی غیرطبیعی (تومور) مواجه می شویم، انجام کلیه معاینات لازم قبل از هر مداخله جراحی و در صورت لزوم ارزیابی این اطلاعات در یک شورای چند رشته ای مهم است. هنگامی که مطمئن شدیم که تومور یک تومور استخوانی خوش خیم است، در صورت لزوم می توان مداخله جراحی را انجام داد.

تومورهای خوش خیم استخوان رایج عبارتند از: استئوما استئومای استوئیدی استئوبلاستوم کیست استخوان آنوریسمال کیست استخوانی ساده نقص کورتیکال فیبری دیسپلازی فیبری گرانولوم ائوزینوفیلیک کندروبلاستوم فیبروم کندرومیکسوئید آنکندروم استئوکندروما (اگزوسیتوز) تومور استخوان سلول غول پیکر تومورهای خوش خیم استخوان از نظر بالینی مهم هستند و اگرچه تهدیدی برای زندگی نیستند، اما با روش های جراحی قابل درمان هستند.

اگرچه تومورهای خوش خیم استخوان عموماً در دوران کودکی، به خصوص در سنین 8 تا 18 سالگی دیده می شوند، انواعی نیز وجود دارند که در سنین پایین تر یا دیرتر در زندگی دیده می شوند. گروه های سنی وجود دارد که برخی تومورها در آنها شایع است. در حالی که استئویید استئوما بین سنین 8 تا 16 سالگی شایع تر است، تومور استخوان سلول غول پیکر (ژانت سل تومور) در سنین 20 تا 40 سالگی و پس از بسته شدن صفحه رشد، شایع تر است. ایجاد تومورهای خوش خیم استخوان با شغل ارتباطی ندارد.

احتمال خیلی پایین برای تبدیل تومورهای خوش خیم استخوان به تومورهای بدخیم وجود دارد. با این حال، برخی از انواع می توانند به تومورهای بدخیم تبدیل شوند، یا اشتباه گرفتن تومور بدخیم با یک تومور خوش خیم، می تواند منجر به درمان نادرست شود. نمونه بارز این وضعیت تشخیص انکوندروما و کندروسارکوم از نظر بالینی، رادیولوژیکی و حتی هیستوپاتولوژیک غیرممکن است. در چنین مواردی آسیب هایی که خطاهای احتمالی ممکن است ایجاد کند در نظر گرفته می شود و با اطلاع رسانی دقیق به بیمار در خصوص پیگیری مناسب یا درمان جراحی تصمیم گیری می شود.

ممکن است فقط برخی از تومورهای خوش خیم استخوان را دنبال کنید. چنین تومورهای خوش خیم استخوان ممکن است به همان شکل باقی بمانند یا به طور کامل بهبود یابند (مانند استئوما، نقص کورتیکال فیبری). با این حال، برخی از تومورها بزرگتر می شوند و می توانند باعث نازک شدن بافت استخوان سالم اطراف شوند (مانند تومور استخوان سلول غول پیکر، کیست استخوان آنوریسمال). درمان جراحی برای چنین تومورهایی لازم است.

از آنجایی که اکثر تومورهای خوش خیم استخوان در دوران کودکی دیده می شوند، غذاهای حاوی کلسیم مانند شیر و ماست به طور کلی برای رشد استخوان باید مصرف شوند. با این حال، هیچ مدرک، اطلاعات یا مقاله علمی مبنی بر اینکه چنین رژیم‌های غذایی یا غذاهای جایگزین این تومورها را درمان می‌کنند یا عدم مصرف چنین غذاهایی باعث ایجاد تومور می‌شوند، وجود ندارد.

هر تومور رفتار و احتمال عود خاص خود را دارد. با این حال، حذف گسترده تومور و استفاده از تعدادی روش اضافی (نیتروژن مایع، کوتر، فنل، سیمان استخوانی) که سلول های تومورال باقی مانده را از بین می برند، احتمال عود را تقریباً به صفر می رساند.

ویژگی های این فرآیند ممکن است بسته به نوع تومور خوش خیم استخوان و نوع درمان انجام شده متفاوت باشد. گاهی حتی بسته به کیفیت استخوان در حین جراحی، ممکن است به برخی از روش ها و تجهیزات حفاظتی مانند گچ، آتل یا پلاک و پیچ نیاز باشد. در بیمارانی که تومور به صورت برآمدگی باشد برداشته شده باشد، مانند استئوکندروما، استفاده فوری از اندام توصیه می شود. اما در انواعی که استخوان را نازک می‌کنند، مانند کیست‌های استخوانی آنوریسمال، باید به مدت ۲ تا ۳ ماه از پا زمین گذاشتن یا تحمل وزن بیمار روی پای خود جلوگیری کنیم. پروتکل پیگیری ممکن است بسته به کیفیت استخوان و دکتری که جراحی را انجام می دهد متفاوت باشد. بخیه ها تقریباً در روز چهاردهم پس از جراحی برداشته می شوند، پیگیری در فواصل 3 ماهه تا دو سال توصیه می شود و در صورت بروز تومور می توان اقدامات احتیاطی اولیه را انجام داد.

هر تومور رفتار منحصر به فرد خود را دارد. به طور کلی، تومورهایی که در دوران کودکی مشاهده می شوند، تا زمانی که دوره رشد کامل شود، پتانسیل رشد دارند و پس از آن رشد نادر است. تومورهایی که پس از رشد مشاهده می شوند (تومور استخوان سلول غول پیکر) نیز پتانسیل رشد در طول زندگی را دارند. تومورهای خوش خیم استخوان می توانند در قسمت های مختلف بدن ظاهر شوند (مانند استئوکندروما). چنین تومورهایی توانایی متاستاز به سایر ارگانها را ندارند. با این حال، تومور استخوان سلول غول پیکر (ژانت سل تومور) به ندرت می تواند به ریه متاستاز دهد.