سندرم پای بی قرار چیست؟ علائم، علل و درمان
سندرم تونل کارپال چیست؟ علائم و روش درمان
سه علامت اصلی آرتروز مفصل لگن
در آرتروز مفصل ران، غضروف بین دو سطح مفصل از بین می رود و باعث ساییدگی دو استخوان روی یکدیگر می شود. در نتیجه اصطکاک طولانی مدت دو سطح مفصل در ران، کوکسارتروز، که در اصطلاح عامیانه به عنوان آرتروز مفصل لگن شناخته می شود، رخ می دهد. اگر برای درمان آرتروز مفصل ران به موقع اقدام شود، شاید بتوان درمان را بدون نیاز به جراحی برنامه ریزی کرد. جراحی در مراحل پیشرفته اجتناب ناپذیر است، اما می توان با پروتزهایی که امروزه در دسترس است، به نتایج موفقیت آمیزی دست یافت.
آرتروز مفصل ران در افراد جوان که در این مفصل شکستگی داشته اند ممکن است دیده شود.
آرتروز هیپ عارضه ای است که در اثر ساییدگی و پارگی غضروف مفصل ران به خصوص در قسمت توپی به نام سر استخوان ران ایجاد می شود. مفصل ران به دلیل ساختاری که دارد، گردش خون کمتری نسبت به سایر مفاصل دریافت می کند. بنابراین در شکستگی های این ناحیه اختلال در گردش خون شایع است و این موضوع باعث از بین رفتن سطح مفصلی (آرتروز) و دیر جوش خوردن این ناحیه می شود. در حالت طبیعی آرتروز هیپ بعد از 55 تا 60 سالگی اتفاق می افتد، مگر اینکه در سنین پایین تروما وجود داشته باشد.
آرتروز هیپ به ویژه در افراد و موقعیت های زیر دیده می شود:
افرادی که مشکلات کمر و زانو دارند،
کهنسالان،
کسانی که دررفتگی مادرزادی لگن دارند،
در بیمارانی که مشکلات مفصل ران دارند،
کسانی که به مدت طولانی از استروئید (کورتون) استفاده می کنند.
درمان های حمایتی در مراحل اولیه مفید هستند:
درد در هنگام استراحت و افزایش درد هنگام راه رفتن از علائم مهم آرتروز مفصل لگن است. در این بیماران در ابتدا به طور کلی دارو و فیزیوتراپی داده می شود. آرتروز هیپ که در مراحل اولیه تشخیص داده شود، از درمان با سلول های بنیادی، PRP، کلاژن و سایر درمان های حمایتی سود می برد. با این حال، تنها روش مورد استفاده در بیماران در مراحل پیشرفته جراحی است.
علائم آرتروز مفصل ران
درد با حرکات مفصل ران
درد در کشاله ران
درد به خصوص در لگن احساس می شود و در هنگام چرخش مفصل به داخل یا خارج، نشستن یا ایستادن ایجاد می شود.
جراحی تعویض مفصل ران آزادی حرکت را فراهم می کند:
اگر آرتروز کمتر از 50 درصد مفصل ران را درگیر کرده باشد، می توان از جراحی آرتروپلاستی سطحی یا پیوند غضروف-استخوان به عنوان درمان های نجات دهنده مفصل استفاده کرد. اگر جراحی تعویض مفصل ران ضروری باشد، پروتزهای سرامیکی که ارگونومی را برای بیمار فراهم می کنند ترجیح داده می شوند. اینها پروتزهایی هستند که کمتر فرسوده می شوند. پس از جراحی تعویض مفصل ران، بیمارانم از روز بعد از عمل راه می روند و به مدت 2 روز در بیمارستان نگه داشته می شوند. پس از 1.5 ماه بیمار می تواند بدون هیچ محدودیتی به زندگی روزمره خود بازگردد. بعد از جراحی کنترل وزن بیمار، تقویت عضلات از طریق فیزیوتراپی و ورزش های مناسب بسیار مهم است.
انگار این پروتز هرگز وجود نداشته است!
پس از جراحی، سبک زندگی برای بیمار تعیین می شود. نحوه نشستن و ایستادن از جمله آموزش توالت به بیمار آموزش داده می شود. من از بیمارانم میخواهم که تا 3 ماه طبق توصیه های من عمل کند. در این صورت بعد از 3 ماه محدودیت زیادی برای بیمار وجود نخواهد داشت. تعویض مفصل ران یک جراحی با رضایت بخشی بالاست، به ویژه در گروه های بیماران جوان با توده عضلانی خوب، بیماران می توانند طوری به زندگی خود ادامه دهند که انگار پروتز ندارند.
روی ورزش هایی تمرکز کنید که کل بدن شما را بعد از جراحی تقویت می کند!
پس از جراحی تعویض مفصل ران، صرفاً محافظت از مفصل ران کافی نیست. در عین حال، باید روی تمریناتی تمرکز کرد که از کمر و زانو محافظت می کند. همچنین تقویت عضلات کل بدن بسیار مهم است. تقویت کمر در تمام تمریناتی که مفصل ران را درگیر می کند ضروری است. بنابراین ورزش هایی مانند شنا و پیلاتس و یا ورزش هایی باید انجام شود که کل بدن را قوی کند و به ناحیه خاصی وزن ندهد. دوچرخه سواری در موقعیتی که پاها به سختی به پدال می رسند نیز مفید است.
نوشته:
متخصص ارتوپدی،
فلوشیپ جراحی ستون فقرات و جراحی های کم تهاجمی آندوسکوپیک ستون فقرات،
دوره تکمیلی جراحی زانو، لگن و آرتروپلاستی (تعویض مفاصل) و آرتروسکوپی