سیاه شدن استخوان مچ پا

ایجاد شکستگی های ریز:

روشی است که در مواردی که غضروف به طور کامل آسیب دیده باشد و عمق استخوان آسیب دیده کمتر از 5 میلی متر بوده و سطح ضایعه کمتر از 1-1.5 سانتی متر مربع باشد استفاده می شود. پس از تمیز کردن و برداشتن بافت‌های آسیب‌دیده، شکستگی‌های کوچکی با فواصل 3 تا 5 میلی‌متری با کمک ابزار مخصوص روی سطح استخوان ایجاد می‌شود. انتظار می رود از طریق این شکستگی ها، سلول های مغز استخوان در ناحیه آسیب دیده غضروف ایجاد کنند. غضروفی که تشکیل خواهد شد با غضروف اصلی بیمار (غضروف هیالین) متفاوت است. غضروف تازه تشکیل شده دوام کمتری دارد (غضروف فیبروس). به همین دلیل در آسیب های بسیار جزئی و بدون توقع زیاد استفاده می شود. از روش آرتروسکوپی استفاده می شود. نیازی به بستری شدن ندارد. بسته به محل و ویژگی های آسیب، محافظت در برابر تحمل وزن با استفاده از عصا برای 6-8 هفته ممکن است ضروری باشد. میانگین بازگشت به فعالیت های ورزشی 6 ماه است.

AMIC (غضروژن ناشی از ماتریس اتولوگ):

سطح ناحیه غضروف آسیب دیده که از این روش استفاده می شود متغیر است. معمولاً بیش از 1 سانتی متر مربع است. شکاف ایجاد شده پس از دبریدمان و ایجاد میکروشکستگی با ایمپلنت مخصوص پر می شود. این ساختارها که ایمپلنت های داربست نامیده می شوند از موادی به نام کلاژن، هیالورونات یا کیتوزان ساخته شده اند. آنها به عنوان داربستی برای بازسازی غضروف عمل می کنند. برخی نیز ممکن است رشد بافت غضروف را تحریک کنند. PRP یا آسپیرات مغز استخوان نیز می تواند به آنها تزریق شود تا این خواص افزایش یابد. این روش را می توان با جراحی آرتروسکوپی یا باز انجام داد. فیبرو غضروف نیز با این روش تشکیل می شود. معمولاً نیازی به بستری شدن ندارد. ممکن است به بیمار یک آتل داده شود تا مچ پا تا چند روز پس از جراحی بی حرکت بماند. عصا معمولاً به مدت 6-8 هفته برای محافظت از ناحیه جراحی در برابر تحمل وزن استفاده می شود. میانگین بازگشت به ورزش 6 ماه است.

موزاییک پلاستی (پیوند اتولوگ استئوکندرال):

به طور کلی برای آسیب غضروف تمام ضخامت و استخوان بزرگتر از 1 سانتی متر مربع استفاده می شود. می توان آن را به صورت سیلندرهایی که از ناحیه ایی از زانو که کلا بلااستفاده است برداشت و در تالوس پیوند زد.

از نظر فنی، نمی توان آن را به روش آرتروسکوپی انجام داد و جراحی باز انجام می شود. برای رسیدن به این ناحیه، استخوان داخل مچ پا (مالئول داخلی) بریده شده و با تکنیک خاصی از استخوان اصلی خارج می شود. بدین ترتیب نیمه داخلی تالوس دیده می شود. آسیب غضروف در این ناحیه اندازه گیری می شود. یک شکاف با اندازه مناسب برای انتقال سیلندرها به ناحیه آسیب دیده آماده می شود. یک برش کوچک چند سانتی متری در مفصل زانوی همان طرف ایجاد می شود و استوانه هایی از استخوان همراه غضروف برای پر کردن محل آسیب غضروف و استخوان آسیب دیده در تالوس برداشته می شود. استوانه برداشته شده معمولاً  10- 15 میلی متر طول دارد. این استوانه در تالوس قرار می گیرد. معمولاً یک یا دو سیلندر برای پوشش آسیب غضروف در تالوس کافی است. قطر سیلندر حدود 6-8 میلی متر و در برخی مواقع 10 میلیمتر است. بنابراین، پوششی ارائه می شود که با غضروف اصلی (غضروف هیالین) پوشانده شده است و به راحتی با کمک استخوان زیرین به حفره استخوانی که در آن قرار می گیرد، جوش می خورد. استخوان مالئول برداشته شده به جای خود بازگردانده می شود و معمولاً با دو پیچ ثابت می شود. این جراحی را می توان نیاز به یک شب اقامت در بیمارستان دارد. حرکات مفاصل بلافاصله شروع می شود، اما تحمل وزن به مدت 6 هفته مجاز نیست. در پایان این مدت، پس از بررسی اشعه ایکس، مجوز دادن وزن داده می شود. میانگین بازگشت به ورزش 6 ماه است. اگرچه از نظر فنی برای بیماران کمی ترسناک است، اما از نظر درد بعد از عمل، سختی حرکت و عوارض روش بسیار راحت و خوبی است. مشکلات مربوط به ناحیه ای که غضروف از زانو برداشته می شود و مالئول بریده شده در جراحی های انجام شده توسط جراحان مجرب بسیار نادر است. استفاده از غضروف اصلی برای پوشش آسیب غضروف در گروه بیماران جوان با انتظارات بالا حتی از اهمیت بیشتری برخوردار است (شکل 2 و 3).

شکل 3: آسیب بسیار بزرگ غضروف و استخوان در تالوس سمت چپ، بهبودی کامل پس از موزاییک پلاستی در سمت راست