دردی که به لگن و کمر منتشر می شود می تواند درد مفصل ساکروایلیاک باشد!
سوالاتی که در خصوص پروتز زانو بیشتر پرسیده می شوند.
جراحی استئوتومی برای مشکل آرتروز زانو
جراحی اصلاحی استخوان، یعنی استئوتومی، که برای درمان مشکل معروف به آرتریت زانو در افراد جوان یا میانسال انجام می‌شود، با اصلاح ناهنجاری‌های زاویه‌ای زانو، بی دردی طولانی مدت زانو را فراهم می‌کند. جراحی‌های استئوتومی پروگزیمال تیبیا به بیماران میانسال اجازه می‌دهد تا بد شکلی پاهای پرانتزی و یا ضربدری شان اصلاح شود، راحت حرکت کنند و انجام جراحی تعویض مفصل زانو به تاخیر بیافتد.
در این نوشته می خوانید:
استخوان ها بریده می شوند و شکل می گیرند
استئوتومی جراحی است که با برش استخوان انحنای نادست استخوان را اصلاح کرد ویا آنرا بلند و یا کوتاه نمود. پس از برش استخوان، مجدداً استخوان ها را با پلاک و پیچ یا وسیله ایی که به فیکساتور معروف هستند ثابت می شوند تا شکل مورد نظر را به دست آورند. این یک روش جراحی است که برای برش و تغییر شکل استخوان در کنار مفصل آسیب دیده انجام می شود و استرس را در ناحیه به حداقل می رساند. بریدن استخوان برای تغییر شکل یا تراز کردن استخوان ها برای حل مشکل ضروری است.
استئوتومی در موارد زیر انجام می شود
- برای تغییر شکل پاهای X یا O شکل،
- در صورت وجود آرتروز که بخشی از مفصل زانو را درگیر می کند،
- بیماری های صفحه رشد در کودکان
- برای کوتاه یا بلند کردن استخوان ها
- برای ترمیم مفصل آسیب دیده
- برای انتقال نیرو از ناحیه آسیب دیده در مفاصل دردناک به ناحیه ای با غضروف طبیعی یا سالم تر
- برای تسکین درد ناشی از آرتروز، به ویژه در زانو و لگن
- برای به تعویق انداختن نیاز به جراحی تعویض مفصل برای افراد جوان و فعال استفاده می شود.
اغلب در ناهنجاری های پا و زانو استفاده می شود
اصلاح ناهنجاری های اطراف زانو برای جلوگیری از آرتروز زانو در دراز مدت بسیار مهم است. استئوتومی اطراف زانو فرآیند برش و تغییر شکل یکی از استخوان هایی است که زانو را تشکیل می دهند و استخوان ران یا فمور و استخوان ساق و یا تیبیا نام دارند. با این جراحی، مفصل زانو دوباره تنظیم می شود و فشار ناشی از وزن از سمت آسیب دیده زانو به سمت سالم منتقل می شود.
استئوتومی زانو معمولاً در مراحل اولیه آرتروز انجام می شود، یعنی زمانی که آسیب فقط در یک طرف مفصل زانو است. محل استئوتومی زانو بستگی به محل آرتروز دارد. به عنوان مثال، در استئوتومی پروگزیمال تیبیا، آسیب غضروف معمولاً از داخل زانو شروع می شود. هدف جراحی ایجاد یک پای صاف تر و جلوگیری از پیشرفت آرتریت با برداشتن یک تکه استخوان از قسمت بیرونی زانو یا باز کردن یک تکه استخوان در داخل زانو است.
انواع استئوتومی زانو عبارتند از:
استئوتومی قسمت بالای تیبیا: رایج ترین جراحی است که برای درمان آرتروز یک کمپارتمان زانو انجام می شود. این جراحی راستای مفصل زانو را مجدداً تنظیم می کند. نیاز به پروتز تک کمپارتمانی یا کامل زانو از بین می رود و یا به تاخیر می افتد. استئوتومی بالا ی تیبیا جراحی است که هدف آن تسکین قسمت ساییده شده زانو و انتقال بار به قسمت سالم زانو است.
بیماران مناسب برای استئوتومی بالای تیبیا باید مشخصات زیر را داشته باشند:
آرتروزی که در آن فقط قسمت داخلی یا خارجی زانو تحت تاثیر قرار می گیرد،
بیمار جوان باشد (بیماران زیر 60 سال)
داشتن حداقل دامنه حرکتی 0-90 درجه در زانو
بیمار از روز اول پس از جراحی استئوتومی تیبیا بالا می تواند راه برود. استفاده از عصا به مدت تقریبی 4-6 هفته توصیه می شود. ممکن است برای تقویت عضلات اطراف زانو و دستیابی به دامنه حرکتی مفصل نیاز به فیزیوتراپی باشد. این یک عمل جراحی با رضایت مندی بسیار بالای بیماران است.
استئوتومی دیستال فمور: اگر منشا بدشکلی استخوان ران (استخوان ران) باشد، استئوتومی این استخوان انجام شده و محور ساق اصلاح می شود. تقریباً در 15 درصد بیماران، تعادل محور با ترکیبی از استئوتومی استخوان ران و ساق به دست می آید.
متخصص ارتوپدی،
فلوشیپ جراحی ستون فقرات و جراحی های کم تهاجمی آندوسکوپیک ستون فقرات،
دوره تکمیلی جراحی زانو و لگن و آرتروپلاستی (تعویض مفاصل) و آرتروسکوپی
