فتق دیسک کمر علائم، علل و درمان

فتق دیسک چگونه تشخیص داده می شود؟

ابتدا پزشک به معاینه مریض اقدام می کند، در معاینه پزشک درد، رفلکس های عضلانی و قدرت عضلانی بیمار را ارزیابی می کند.

پس از معاینه فیزیکی، از روش های زیر برای تعیین دقیق محل فتق دیسک استفاده می شود:

تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI): رایج ترین و دقیق ترین آزمایش تصویربرداری مشکوک به فتق دیسک، MRI است.

رادیوگرافی معمولی: هدف از این ارزیابی ارزشمند، بررسی سریع ساختمانهای استخوانی ناحیه کمری بوده، تغییرات دژنراتیو وابسته به سن، ناهماهنگی مهره های ستون فقرات به دلیل لغرش مهره های ستون فقرات و شکستگی استخوان ها را نشان می دهد.

توموگرافی کامپیوتری (CT): یک اسکن تصویربرداری است که از اشعه ایکس و فناوری کامپیوتری برای تولید تصاویر از بدن استفاده می کند. سی تی اسکن؛ تصاویر دقیقی از هر قسمت از بدن، از جمله استخوان ها، ماهیچه ها، چربی ها و اندام ها را نشان می دهد. امروزه در موارد نادر استفاده می شود.

میلوگرام: میلوگرام شامل تزریق ماده حاجب به ستون فقرات با استفاده از راهنمایی اشعه ایکس و سی تی اسکن است. ماده حاجب می تواند تنگی کانال نخاعی و محل فتق دیسک را نشان دهد. امروزه MRI جای میلوگرافی را گرفته است.

الکترومیوگرام (EMG): EMG آزمایشی است که پاسخ ماهیچه ها و فعالیت الکتریکی را در پاسخ به تحریک عصب تحریک کننده عضله اندازه گیری می کند.