ضایعه غضروفی-استخوانی مچ پا (ضایعه استئوکندرال تالوس)

درمان جراحی ضایعه غضرفی- استخوانی مچ پا:

درمان جراحی برای ضایعه استئوکندرال های بزگ و یا جابجا شده یا ضایعاتی که با درمان های غیر جراحی مناسب بهبود نیافته اند اندیکاسیون دارد.

درمان جراحی ضایعه استئوکندرال شامل موارد زیر است:

• دبریدمان آرتروسکوپی (تمیز کردن) و میکروشکستگی محل ضایعه استئوکندرال. این درمان جراحی استاندارد است و منجر به نتایج خوب یا عالی در 75 تا 80 درصد از بیماران مبتلا به ضایعه استئوکندرال کمتر از 15 میلی‌متر مربع می‌شود.
• موزاییک پلاستی یا انتقال اتولوگ اتولوگ استئوکندرال: روشی است برای بیمارانی که تحت درمان آرتروسکوپی تمیز کردن (دبریدمان) و میکروشکستگی قرار گرفته‌اند و هنوز خوب نشده اند و یا بیمارانی که ضایعه بزرگ دارند انجام می شود. مزیت این روش این است که غضروف آسیب دیده را با غضروف و استخوان برداشت شده از خود بیمار (اتوگرافت) جایگزین می کند. پیوند معمولاً از زانوی بیمار روی همان پا، از ناحیه ای از آن مفصل که هیچ باری را تحمل نمی کند، برداشته می شود.

هر دو روش جراحی فوق به طور موفقیت آمیزی توسط نویسنده انجام می گیرد.

• انتقال آلوگرافت استئوکندرال (یعنی از انسان دیگر): یک پلاگ استخوان و غضروف نیز ممکن است از جسد گرفته شود و به محل ضایعه استئوکندرال پیوند زده شود. این امر از نیاز به برداشت استخوان و غضروف از قسمت دیگری از بدن (مثلاً زانو) جلوگیری می کند. آلوگرافت استئوکندرال (گرافت انسانی) برای درمان ضایعات بزرگ تالار با موفقیت استفاده شده است. با این حال، هر چه گرافت بزرگتر باشد، احتمال عدم موفقیت پیوند به دلیل اختلال خونرسانی جدید در آن بیشتر است.
• پیوند کندروسیت اتولوگ: برداشت غضروف سالم خود بیمار، رشد سلول ها در آزمایشگاه و سپس کاشت مجدد این سلول ها به ناحیه ای که غضروف از بین رفته است، می باشد. متأسفانه، این روش در مچ پا هنوز با موفقیت بالینی مورد انتظار روبرو نشده است و در حال حاضر تحقیقات آزمایشگاهی و بالینی در این زمینه ادامه دارد.